منم شبیه بچه ها

گاهی شبیه بچه ها می شوم ...

برای بعضی چیزها خیلی چانه میزنم

حتی چیزهایی که اتفاق افتادنش تقریبا محال است !

اما واقعا دیگری ها نمیدانند که چقدر دلم لک زده برای آن اتفاق !

همان جور که گاهی ما هم نمیدانیم بچه ها چقدر دلشان لک زده برای خیلی اتفاق ها ...

بها

این که سکوت کرده ام و میگذرد

نه این که ساده میگذرد ...

این بهای عهدی است که از اول راه با تو بستم

...

خاطره

خواستم بوسه گرم از لب گلگون ببرم

حال باید جگر داغ و دل خون ببرم

برنگردان به من این قب پر از خاطره را

این کتاب ورق از هم شده را چون ببرم ؟

با سرافکندگی قلب خرابم چه کنم ؟

گر سر سالم از این معرکه بیرون ببرم

ناگریزم که در آیینه چشمت با شرم

لب خندان بنشانم دل محزون ببرم

شاعر چشم توام و همچون موج

باید از سنگ دلی های تو مضمون ببرم 

"فاضل نظری "

تنهایی ینی

تنهایی ینی گاهی انگشتانت را در لابه لای موهایت فرو کنی و و موهایت را به عقب ببری ... 

و با پشت انگشتانت موهایت را از روی شانه ات کنار بزنی ... 

سرت را خم کنی و گونه ات را روی شانه ات بگذاری تا یقه بلوزت نم اشک صورتت را بگیرد ...

 

و آرام زیر لب نجوا کنی :

" اینجا پیش خدا زشته داری گریه میکنی، خدا داره نگات میکنه هااااااااااا 

گریه نکن صبر کن !!! "

گاهی ساده دلی نعمت نیست ...

چه ساده دلانه خواستم خوب باشم و چه با اکراه و تردید، پذیرفته

 واقعی که نه ولی به ظاهر پذیرفته شدم ...

و چه راحت با احساس و قلبم بازی می شود با نادیده گرفته

شدن

کنار گذاشته شدن

ریز دیده شدن

وقتی که دلت میشکند می فهمی :

گاهی ساده دلی نعمت نیست

ساعت

الان که این رو می نویسم،

ساعت دقیقا راس نبودن توست...

تو هر وخت دلت خاست بخون ...

وقتی راه دیگه ای نیست

اگر نتونم مال موقعیه که راه دیگری هم باشد ...

وقتی راه دیگری نیست، فقط باید بتونی ...

دلم باروون میخاد

دلم باروون میخاد و یه خیابوون مثل ولی عصر ولی خلوتش ...

از سر تا ته خیابوون رو قدم زدن و یه هندزفری با کلی آهنگ قشنگ ...

و یه دنیا سکوت از صدای آدما ...

و چند ساعتی تو خودم بودن و تنهایی ...

البلا

البلا للولا 

آنکه مقرب تر است جام بلا بیشترش میدهند

دامنی دل

هرچه دام افکندم آهوها گریزان تر شدند

حال صدها دام دیگر در مقابل ریخته

هیج راهی جز به دام افتادن صیاد نیست

هرکجا پا میگذارم دامنی دل ریخته